راهنمای زندگی در ایالت تورینگن کشور آلمان

تاریخ شهر ارفورت

ارفورت نیز مانند بسیاری از مناطق دشت آلمان شمالی سابقه دیرینه در اسکان انسان دارد. باستان شناسان حضور انسان در این منطقه را 100 هزار سال قبل از میلاد مسیح می دانند. اولین ذکر نام ارفورت را می توان در سندی از مبلغ بونیفاس(Missionars Bonifatius) در سال 742 میلادی یافت. این امر موجب تاسیس اسقف نشین ارفورت شد که در سال 755 میلادی با اسقف نشین ماینز متحد شد. با ورود شارلمانی فرانک در حدود سال 805 میلادی ارفورت به عنوان یکی از مراکز تجاری مرزی در مرز امپراتوری فرانک معرفی شد.

برخی از شواهد برجسته از فرهنگ یهودی از قرون وسطی در ارفورت حفظ شده است. کنیسه قدیمی که ساخت آن در سال 1094 میلادی آغاز شد قدیمی ترین کنیسه باقی مانده در اروپا است. با حدود 18 تا 20 هزار نفر جمعیت این شهر در قرون 14 و 15 میلادی به عنوان یک شهر مهم قرون وسطایی محسوب می شد که تنها کلن، نورنبرگ و ماگدبورگ از آن فراتر بودند. به همین دلیل شهر ارفورت از مراکز مهم دوران قرون وسطی است.

در قرن سیزدهم این شهر به یک مرکز آموزشی با اهمیت نیز تبدیل شد. سومین دانشگاه در خاک آلمان در سال 1392 میلادی Erfurt studium generale تاسیس شد که می توان آن را قدیمی ترین دانشگاه نیز دانست. یکی از مشهورترین فارغ التحصیلان دانشگاه ارفورت، مارتین لوتر بود که از سال 1501 تا 1505 میلادی در این دانشگاه تحصیل می کرد و مدرک کارشناسی ارشد خود را در رشته فلسفه دریافت کرد.

ارفورت از سال 1632 تا 1635 میلادی و 1637 تا 1650 میلادی توسط سوئدی ها اشغال شد. در اواخر قرن 17 میلادی حوالی سال های 1682 و 1683 میلادی ارفورت بدترین سال های طاعونی خود را تجربه کرد و بیش از نیمی از جمعیت شهر توسط بیماری طاعون از بین رفتند.

در سال 1802 میلادی طبق معاهده پروس و فرانسه مناطق ارفورت به امپراتوری پروس رسید. البته چهار سال بعد با ورود ناپلئون شهر فتح شد. در سال 1814 پس از محاصره موفقیت آمیز ارفورت توسط نیروهای پروس، اشغال فرانسه پایان یافت و دوباره به امپراتوری پروس باز گردانده شد. با استقرار شرکت های بزرگ در ارفورت در قرن نوزدهم، شهر ارفورت به یک مرکز صنعتی مهم تبدیل شد. آنچنان که در سال 1906 ارفورت با بیش از 100 هزار نفر جمعیت، شهری بزرگ تلقی می شد. در سال های جنگ جهانی اول و جنگ جهانی دوم به دلیل حضور یهودیان در این شهر، طرفداران حزب نازی افراد زیادی را به کار اجباری وادار کردند و در اواخر جنگ جهانی دوم نیز در اثر بمباران های متعدد ساختمان های بسیاری در این شهر ویران شدند. در سال 1948 بود که ارفورت به عنوان پایتخت ایالت تورینگن انتخاب شد و از وقایع مهم ابعد از این سال ها می توان افتتاح دوباره دانشگاه ارفورت در سال 1994 را نام برد.

جمعیت و اقتصاد ایالت تورینگن

پس از اتحاد مجدد دو آلمان، شهر تورینگن نیز تحت تاثیر نرخ فرار (Fluchtrate) بالا قرار گرفت. نرخ فرار اصطلاحی است برای مهاجرت بعد از اتحاد دو آلمان از ساکنان شرق آلمان به غرب آلمان که در سال های بعد از 1990 رخ داد. این بدان معنا بود که بسیاری از مردم منطقه را ترک کردند تا در جای دیگری که اغلب ایالات غربی بود مستقر شوند. بین سال های 1989 تا 1995 تقریبا دو سوم مشاغل قدیمی قربانی چرخش اقتصادی شدند. از آن سال ها بسیاری از مشاغل تغییر کرده اند.

در سال 2005 نرخ بیکاری در تورینگن بسیار بالا بود و اقتصاد این ایالت در نقطه پایینی قرار داشت. از آن زمان اقتصاد دوباره شروع به رشد کرد و ارقام بیکاری رو به کاهش رفت. اما با این حال منطقه گرا یا سرزمین آلتنبرگر در شرق نرخ بیکاری پایینی دارند. دستمزدها در مقایسه با میانگین کشوری کمتر است و در نتیجه جوانان تحصیل کرده به دنبال شغل بهتر در حال مهاجرت از این ایالت هستند.

مهم ترین بخش اقتصادی تورینگن بخش خدمات است و بسیاری از افراد در صنعت حمل و نقل کار می کنند و به ویژه خرده فروشان آنلاین در دوران رونق خود هستند. یک بخش مهم اقتصادی دیگر ایالت تورینگن، گردشگری است که از ارفورت(Erfurt)، وایمار(Weimar) و آیزناخ(Eisenach) می توان به بخش های مهم گردشگری این ایالت اشاره کرد.

در آغاز قرن بیستم صنایع مهمی در ایالت تورینگن وجود داشت، مانند صنایع نوری که در ینا واقع شده است. تورینگن به دلیل صنایع اسباب بازی خود شناخته می شود و بسیاری از محصولات این ایالت به خارج از کشور صادر می شود. مرکز صنعت تورینگن اکنون اطراف آیزناخ و ینا است. کارخانه Jenoptik در این منطقه قرار دارد.

از کل مساحت ایالت تورینگن 54 درصد را منطقه کشاورزی، 32 درصد منطقه جنگلی و تنها 10 درصد را مناطق مسکونی و ترافیکی تشکیل می دهند. غلات بیشترین سهم از زمین های زراعی این ایالت را دارا است و در کنار آن جو زمستانه، کلزا و پرورش میوه و سبزی نیز وجود دارد. باید در نظر داشت که تورینگن در دامداری بسیار ضعیف است و برای تولید شیر خود نیاز به یاری رسانی از ایالات دیگر است.

مکان STUDIOPARK در ارفورت اکنون محل بسیار مهمی برای رسانه ها و تولیدات رسانه ای است. مرکز رسانه کودکان عمدتا در این بخش تولید می شود. در سال 2011 تعداد دانشجویان در ایالت تورینگن بالا بود که اندکی از آن سال دوباره روبه کاهش بوده است. در این ایالت چند موسسه فرانهوفر، یک موسسه هلمهولتز، دو موسسه لایب نیتس و ماکس پلانک است. همچنین قدیمی ترین افلاک نما جهان(رصدخانه) در نزدیکی ینا ایالت تورینگن قرار دارد.

ساختار سیاسی ایالت تورینگن

تورینگن بر اساس قانون اساسی ایالت آزاد تورینگن که به سال 1993 برمی گردد، اداره می شود. ایالت تورینگن 17 ناحیه و پنج شهر مستقل است که شهرهای مستقل آن ارفورت(Erfurt)، گرا(Gera)، ینا(Jena)، سوهل(Suhl) و وایمار(Weimar) هستند. مجلس ایالتی تورینگن نیز با انتخاب نخست وزیر که باید از اعضای پارلمان نیز باشد مسئولیت تصویب قوانین و بودجه را بر عهده دارند. نخست وزیر ایالت نیز وزرا را انتخاب می کند که لازم نیست وزرا از اعضای پارلمان ایالتی باشند. مقر پارلمان ایالتی تورینگن در شهر ارفورت قرار دارد و 90 نماینده در آن حاضر می شوند که در بازه های زمانی 5 ساله انتخاب می شوند.

مناظر طبیعی و آب و هوا ایالت تورینگن

ایالت تورینگن دارای یک پارک ملی، چندین ذخیره گاه زیست کره و پارک های طبیعی است. ایالت تورینگن با پارک های طبیعی Kyffhäuser، South Harz، پارک ملی هاینیچ Rhön و جنگل‌های تورینگن به عنوان قلب سبز آلمان شناخته می شود. این مناطق تقریبا یک سوم ایالت تورینگن را شامل می شوند.

در شمال تورینگن هارتز قرار دارد که شمالی ترین رشته کوه آلمان است و عمدتا در نیدرزاکسن و زاکسن-آنهالت قرار دارد. در جنوب و جنوب غربی جنگل تورینگن قرار دارد که جنگل بسیار پردرختی نیز محسوب می شود. پارک ملی هاینیچ(Nationalpark Hainich) در سال 1997 تاسیس شد و بزرگترین جنگل پیوسته در آلمان است. یکی از ذخایر زیست کره در تورینگن، وسرتال(Vessertal) است که تقریبا 17 هزار هکتار وسعت دارد.

بزرگترین کوه در ایالت تورینگن Beerberg نام دارد که 982 متر است. دومین کوه نیز در فاصله کمی از کوه اول قرار دارد و با 978 متر ارتفاع Schneekopf نام دارد.

بزرگترین دریاچه در ایالت تورینگن Bleilochstausee نام دارد که مساحت 920 هکتاری دارد و مخزن آب بزرگترین سد در آلمان نیز محسوب می شود. این سد بر روی رودخانه Saale به منظور تولید انرژی ساخته شده است که اغلب برای شنا، قایقرانی و قایق سواری نیز استفاده می شود. مخزن آب Hohenwarte نیز با 727 هکتار که چهارمین سد بزرگ آلمان نیز است، بر روی رودخانه Saale ساخته شده و کاربری تولید انرژی و همچنین تفریحاتی مانند قایق های تفریحی و ماهیگیری در خود دارد. مخزن Straußfurt با 241 هکتار وسعت برای حوضچه سیل ایجاد شده است. دریاچه سد Zeulenroda-Triebes با 215 هکتار و سد Schömbach با 175 هکتار و سد Leibis-Lichte که 106 هکتار است از دیگر دریاچه ها و مخازت سد این ایالت هستند.

در ایالت تورینگن بیش از 15 هزار کیلومتر رودخانه و نهر می گذرد که عمدتا از نظر مقدار آبی که عبور می دهند متفاوت هستند. رودخانه هایی که از جنوب سرچشمه می گیرند معمولا آب بیشتری دارند. در تورینگن دو سوم آب آشامیدنی از آب های زیر زمینی به دست می آیند و به همین دلیل حفاظت از آب نقش زیادی دارد. مهمترین رودخانه های ایالت تورینگن Saale، Werra، Unstrut، Ilm و Wipper هستند.

آب و هوا در ایالت تورینگن بسیار متفاوت است که حضور رشته کوه های کم ارتفاع در ایجاد این تفاوت، بسیار تاثیر گذار هستند. در رشته کوه های کم ارتفاع آب و هوا نسبتا خنک و مرطوب است. در حوضه تورینگن که در مرکز ایالت قرار دارد  گرم و خشک می ماند. میزان بارندگی نیز از 500 تا 1200 میلیمتر در سال است. عمدتا جنگل های تورینگن باران گیر نامیده می شوند.

به طور خلاصه می توان گفت ایالت تورینگن یکی از سردترین مناطق آلمان است. بنابراین اغلب سال سرد و مرطوب است و در تابستان می تواند زیبا باشد. اگر قصد سفر به ایالت تورینگن دارید ماه های می تا سپتامبر زمان مناسبی است و اگر جهت ورزش های زمستانی قصد سفر دارید دسامبر تا فوریه زمان مناسب است.